Met social media (Instagram en Facebook) en in mijn columns probeer ik ASWH als vereniging breed te belichten. ASWH is immers veel meer dan “Het Eerste“, maar na de legendarische wedstrijd in Oldenzaal kan ik niet anders dan de spotlights vol op ASWH 1 zetten. Mijn beleving van een historische avond.

Quick’20 uit voor de KNVB-beker. Dat klonk als een lastige klus, 200 km, 2 uur en 15 minuten van huis, donderdagavond laat, tegen de Disitrctsbeker Oost winnaar die net Kloetinge en VVSB uitgeschakeld heeft, terwijl wij van deze clubs verloren.

De supportersbus, ramvol, vertrok om 16.15 uur. Er werd gefouilleerd, maar dat bleek onnodig. De onzen hadden zich keurig voorbereid: geen vuurwerk en geen alcohol in flessen. Wel veel optimisme en zangkunsten. Capo Mark nam het voortouw met de liedjes in de bus en 3 uur later (files) stapten we zingend Sportpark Vondersweijde op.

Op de staantribune aan de lange zijde verzamelden de fanatieke ASWH-fans zich en we begonnen met zingen. Dat trok direct lokaal vrouwelijk schoon aan, maar wij waren hier voor de wedstrijd. Een wedstrijd die inderdaad lastig was. We kropen keer op keer door het oog van de naald en het leek wachten op 1-0.

Na de rust verzamelden we ons achter het doel waar ASWH hopelijk zou scoren. Dat bleek een goede keuze, want wat hadden we een goed zicht op Joshua Adney, toen hij op het doel afrende en een voorzet gaf, die zoveel deed denken aan die van oud-Ambachter Wim Janssen in 1969 tegen AC Milan. Hierbij het commentaar van wijlen Theo Koomen bij de goal van Janssen.

“Janssen, een schot en over, oooooooooooh of zt-ie erin, neeeeneeee nee toch, zit erin, hij zit erin, ooooooooh ik dacht-ie er over ging, hij zit er in, het is een doelpunt, ik dacht-ie erover ging, maar hij dook in de hoek. Én Cudicini staat daar verslagen in het doel én Wim Janssen wordt daar door alle Feyenoorders wordt die omhelsd én gepakt én Treijtel is eruit én iedereen iedereen is gek geworden, ze staan hier voor m’n ramen te dansen, 1-0 voor Feyenoord”

(bron: Verslag Van Feyenoord- AC Milan- Theo Koomen – Onderwerp op Youtube).

Terug naar Oldenzaal op 31-10-2024. Vervang Janssen door Adney, Cudicini door Quick’20 doelman Ensink, Treijtel door Jeffrey Verkerk en Feyenoord door ASWH en je kunt deze tekst zo opnieuw gebruiken. En laten we Joshua voortaan de erenaam Wim geven, als herinnering aan deze fantastische goal.

ASWH op 0-1 voor, ASWH-spelers zijn dolblij, ASWH fans worden gek en iedereen duikt op elkaar vlak voor de lens van Chelsey die dat allemaal geweldig vastlegt.

Daarna aanval op aanval van Quick’20, de keeper gaat mee naar voren met een corner en dan in de 94^e minuut duikt Quincy Tavares, na een fantastische uittrap van Jeffrey Verkerk, op voor de keeper en maakt koelbloedig de 0-2. Het shirt gaat uit, hij springt over de reclameborden en ASWH-fans duiken bovenop hem. Even ben ik bang dat Quincy niet meer bovenkomt uit de menigte, maar hij staat weer snel op het veld. We brullen het uit: ”Let’s go f*cking mental, let’s go f*cking mental, jajaja, jajaja.”

De wedstrijd eindigt kort daarna, iedereen van ASWH: fans, spelers en de staf rent naar de middencirkel. Er wordt gezongen, gefeest, schouderkloppen uitgedeeld en gelachen. Ons clublied schalt door de Twentse nacht. En de foto in het AD met de spelers, de fans en met mijn sjaal recht boven de massa in het midden is historisch.

De spelers gaan op weg naar de kleedkamer en dan gebeurt het: een van de fans besluit te gaan rennen en ik ga achter de massa aan. Voor ik het weet, bevind ik me in de kleedkamer waar het helemaal los gaat “van links, naar rechts”. Ongelooflijk wat een ontlading. Professioneel hou ik de camera stil omhoog, maar ik bevind me midden in een spontaan volksfeest waar echt alles en iedereen wild op en neer springt. Na het nummer verdwijnen de fans direct respectvol en kunnen de boys onder de verdiende warme douche.

ASWH ontvangt na afloop van Quick’20 de complimenten voor het gedisciplineerde gedrag van de fans en pas thuis in Ambacht wordt het vuurwerk opgezocht en de spelersbus om 2 uur ’s nachts onthaald in de rode gloed van fakkels en gezang.

Donderdagavond was weer een van die momenten waarop team, staf en fans één vereniging vormen en herinneringen schrijven met elkaar. Scherpenzeel, Argon thuis, Quick’20 uit, ik was erbij. Ik had er geen enkele willen missen en ik hoop zo dat ik nog veel van deze herinneringen mag beleven met onze club. Want of we nu in de hoogste divisie spelen of bijna onderaan in de Derde, deze club blijkt keer op keer in staat om unieke prestaties te leveren. Op naar Heerenveen thuis, dan gaan we weer geschiedenis schrijven. Ook als je verliest wordt dit Ambachtse voetbalgeschiedenis. De wedstrijdsjaals met beide logo’s zijn al in bestelling. Zorg dat je erbij bent, dit wil je echt niet missen!

Rutger Rotmeijer