25 jaar is hij bestuurslid van ASWH geweest waarvan 16 jaar als voorzitter. Nu, op 81 jarige leeftijd, heeft John Middendorp besloten een punt achter zijn bestuurlijke loopbaan te zetten. Met ingang van het nieuwe seizoen (1 juli) neemt Joost Penning al zijn voorzitterstaken officieus over. Tijdens de Algemene Ledenvergadering, die wordt gehouden in december, zal dit aftreden en de benoeming van Joost Penning, officieel door de leden bekrachtigd worden. Dit aftreden van John is een goede reden om eens met hem terug te blikken op al die jaren ASWH.

In de periode 1989-1992 was je jeugdvoorzitter en technisch coördinator. Hoe begon dit allemaal?
“Al in 1982 ben ik bij ASWH betrokken geraakt. Toen gingen mijn zoons Michel en Edwin bij ASWH voetballen. En uiteraard stond ik langs de lijn als de jongens moesten spelen. In die tijd was je niet veilig voor oer ASWH’er Joop Valk. Elke nieuwe vader die hij op de velden bespeurde werd door hem aangesproken, dus ik ook. Hij zei, jò je staat toch elke zaterdag langs de lijn, zou je wat voor ASWH willen gaan doen. Zonder er verder bij na te denken antwoordde ik, ja ik wil eigenlijk wel wat voor de vereniging gaan doen. In eerste instantie ben ik trainer geworden van B2, daar speelde mijn zoon Michel in. Daarna ben ik overgestapt naar het elftal van Edwin, speelde zijn laatste seizoen in D1. Daarna ben ik als trainer elk seizoen met Edwin meegegaan totdat hij overstapte naar A1. Bij dit elftal ben ik toen teamleider geworden. In die periode was Han Kleijwegt jeugdvoorzitter, overigens een prima kerel, maar ik vond dat sommige dingen wel op een andere en betere manier aangepakt konden worden. Maar ik had ook zoiets van ja, als je dat vindt dan moet je ook die kar gaan trekken. Dus toen ben ik, Han was al vertrokken, jeugdvoorzitter geworden. Dat ben ik van 1989 tot in 1992 geweest en dat heb ik met heel veel plezier gedaan. Edwin was toen al tussentijds overgeheveld naar het 1e elftal en omdat ik het jeugdvoorzitterschap niet meer kon combineren met mijn werk ben ik daarmee in 1993 mee gestopt. Daarna werd ik supporter van mijn zoons. Om 12.00 uur kijken bij Michel in het 2e en dan om 14.30 uur naar het 1e om Edwin te zien spelen.”

Van 1996 tot 2002 was je secretaris, hoe ging dat?
“In 1996 werd het voor mij ook weer wat gemakkelijker op de zaak. Nico van der Ent stopte als secretaris en werd ik gevraagd om zijn opvolger te worden. Op dat moment was Cor Scheurwater nog voorzitter die nog datzelfde jaar opgevolgd werd door John van Spronsen. Ik viel met mijn neus in de boter omdat er plannen klaar lagen voor het bouwen van een sponsorhome met daaronder kleedkamers. Bijzonder was het dat ik de opening van het sponsorhome in 1998 mee mocht organiseren. In dit tijdvak heb ik erg veel zien veranderen in de spelersbezetting van het 1e elftal. In deze tijd bestond het 1e elftal grotendeels uit jongens vanuit eigen jeugd. Maar omdat het spelniveau bleef stijgen werden later ook steeds meer spelers van buitenaf aangetrokken. Ik herinner mijn nog wel toen ik trainer van B2 was dat uit dit elftal 2 spelers het 1e hebben gehaald. Dat waren Henri van Dommelen en Peter Hout maar ook mijn zoon Michel heeft een paar keer het 1e elftal gespeeld. Als je dat vergelijkt met de huidige situatie dan denk ik dat dit niet meer zo snel gaat gebeuren. Er is in deze jaren een duidelijke kentering ontstaan. Hoewel de jeugdopleiding in de loop der jaren sterk is verbeterd is de doorstroming van jeugd naar het 1e elftal gestagneerd. Die verandering vind ik een van de opvallendste gebeurtenissen in die jaren.”

Je eerste periode als voorzitter van 2002 tot 2008, hoe heb je dat ervaren?
“Tsja, er was niemand anders en ik was de enige kandidaat om voorzitter Leo van den Berg op te volgen. Toen ik werd gevraagd om voorzitter te worden wilde ik die voorzittershamer wel overnemen. Het is een ontzettende leuke tijd geweest. We hebben in 2005 het landskampioenschap gevierd en wonnen een jaar later ook nog de landelijke beker. Wat mij ook is bijgebleven zijn de ontzettend leuke trainingskampen die ik heb meegemaakt met het 1e elftal. Een ander hoogtepunt waar ik bijzonder trots op ben is de nieuwbouw die in 2006 tot stand is gekomen. Wij beschikken nu over een modern prachtig clubgebouw. Ook de totstandkoming van het eerste kunstgrasveld, nu veld 5 wat toen nog door ons bespeeld werd, is toen gerealiseerd. Kortom veel hoogtepunten in die tijd. Natuurlijk gebeurden er ook wel eens minder prettige dingen. Ik herinner mij nog de verschillen van mening met de toenmalige voorzitter van de supportersclub. Laat ik het zo zeggen, zijn ideeën kwamen niet altijd overeen met mijn ideeën en dat schuurde nog wel eens. Maar de andere kant is dat deze man ontzettend veel goeds gedaan heeft voor de vereniging en dat heb ik altijd wel in ogenschouw genomen.”

Wat was jij voor een soort voorzitter?
Ik heb altijd voor ogen gehouden door te stellen dat de vereniging niet van mij is. Wij moeten het gezamenlijk doen. Ook was en ben ik nog steeds geen voorzitter die zijn eigen mening door wilde drukken. In dat opzicht heb ik altijd de democratisch beginselen gevolgd wat betekent, dat de meerderheid beslist. Je moet niet vergeten, je runt zo’n vereniging met allemaal vrijwilligers. Iedereen heeft zijn eigen ideeën en eigen karakters en ja, die moet je als voorzitter op een lijn zien te krijgen en dat is niet altijd eenvoudig. Maar ik vind dit wel een taak van de voorzitter. Je moet ook een situatie creëren dat wanneer een beslissing genomen is, dat in ieder geval de overgrote meerderheid zich in die beslissing kan vinden. Ik heb ook wel eens harde maatregelen moeten nemen als dat nodig was. Die probeerde ik wel zoveel mogelijk te vermijden door het gesprek aan te gaan, maar ja, soms lukt dat niet en dan moet je inderdaad maatregelen nemen.”

Waarom stopte je er in 2008 mee?
“Nou, ik had het eigenlijk na die 6 jaar wel gehad. Je zit natuurlijk ook met je thuissituatie. Kijk toen Edwin nog in het 1e voetbalde ging mijn vrouw altijd mee. Maar toen hij door allerlei fysieke ongemakken met voetballen moest stoppen was haar belangstelling voor het 1e elftal ook over. Dat gaat dan ook een rol spelen in je beslissing. Dat stoppen bleek echter van korte duur. Het was het de toenmalige secretaris Addy Wies die vanwege werkomstandigheden zich tijdelijk moest terugtrekken. Leo van den Berg, toen voorzitter, vroeg mij of ik dat secretariaat zou willen waarnemen. Dat was in 2010. Dat ben ik maar even geweest want toen Leo eind van dat jaar vroeg of ik secretaris wilde blijven, had ik daar niet zoveel zin in. Ik had een andere rol voor mijzelf in gedachte. Het was mij duidelijk geworden dat Leo niet zo goed klikte met de toenmalige voorzitter van de businessclub. En ja, je bent van elkaar afhankelijk dus ik stelde Leo voor om die brugfunctie tussen de vereniging en de businessclub in te vullen. Toen ontstond de functie van vicevoorzitter en die functie heb ik 2 jaar ingevuld.”

Toen kwam je tweede periode als voorzitter van 2012 - 2014?
“Omdat Leo een verschil van mening had met het hoofd technische zaken stopte hij in 2012 abrupt met het voorzitterschap van ASWH. Je kunt natuurlijk achterover gaan zitten en denken los het maar op en wachten tot er een nieuwe voorzitter komt. Het beste voor de vereniging was om mij hiervoor beschikbaar te stellen. Op verzoek van mijn mede bestuursleden werd ik toen interim-voorzitter. Ik was namelijk ook niet van plan om deze functie weer voor jaren te gaan doen, maar de vereniging was met deze oplossing voorlopig geholpen. Dacht ik! Dit interim-voorzitterschap heeft 2 jaar geduurd. Tijdens deze periode hebben wij thuis ook een inbraak meegemaakt en vanaf dat moment vond mijn vrouw het niet zo prettig meer om ‘s-avonds alleen thuis te zijn. Daarom besloot ik te stoppen als interim-voorzitter. Al snel had ik een opvolger gevonden in de persoon van Herman Jonker.”

4 jaar heb je niets gedaan, dat moet vreemd voor je geweest zijn?
“Nou niks gedaan, samen met jou hebben wij de club vertegenwoordigd bij uitwedstrijden van het 1e elftal. Maar inderdaad voor de rest stonden mijn activiteiten voor de club op een laag pitje. Wel ben aan het eind van deze periode voorzitter van de supportersclub geworden.”

2018 -2024 opnieuw voorzitter, waarom?
“Ik weet nog goed dat redelijk kort voor de ledenvergadering ik aan Wim Helmink vroeg, hebben jullie al een nieuwe voorzitter. Herman Jonker zou namelijk na 4 jaar stoppen. Nee, zei die, met daarop de vraag, zou jij ons willen helpen? Helpen wil ik altijd, zei ik. Een week later kom ik Herman Jonker tegen en die zegt, joh, jij wordt de nieuwe voorzitter hè? Nou dat was ik dus helemaal niet van plan. Ik moet er bij vertellen dat helaas in maart van dat jaar mijn vrouw was overleden en toen heb ik toch nagedacht, waarom eigenlijk niet. Heb ik toch ja gezegd en ben ik toch opnieuw voorzitter geworden.”

Was dit een vlucht om het verlies van je vrouw te compenseren?
“Nou ja, misschien wel, ik weet het niet zo goed meer maar het speelde wel een rol in mijn uiteindelijke beslissing. Laat ik het zo zeggen, een vlucht wil ik het niet noemen maar er waren geen belemmeringen om het niet te doen. Er volgde echt een heel leuk jaar met ontzettend veel steun van mijn mede bestuursleden. Ik wil in het bijzonder Henk van der Meulen noemen, zonder overige bestuursleden tekort te doen, van wie ik zoveel steun heb gehad en die ontzettend veel tijd in de vereniging heeft gestopt, en nog steeds doet. Dat was bijzonder prettig samenwerken met hem.”

Toen je deze periode instapte stond ASWH er financieel niet zo goed voor. Wat trof je aan?
“Ja, dat klopt. De stichting had een aardige schuld opgebouwd bij de vereniging. Als vereniging hebben wij dat recht moeten trekken door een lening af te sluiten. Die schulden hebben wij in sneltreinvaart om kunnen keren van moeilijk naar positief. De huidige situatie is dat wij nu schuldenvrij zijn en we hebben een paar ‘centen’ op de bank staan. Het was toch wel een heel bijzondere periode. Na een toch wel zorgelijke start vanwege de grote schuld die afgelost moest worden kwam ook de corona nog langs. Dat was heel bijzonder, alles ging plat. We hadden geen inkomsten maar de rekeningen moesten wel betaald worden. Er was ook een moment dat ik in een interview in het AD heb aangegeven of wij wel zouden kunnen blijven bestaan omdat wij op dat moment nog niet schuldenvrij waren. Maar gelukkig zijn wij er toch goed doorheen gekomen mede dankzij de overheid die heel ruimhartig met subsidies de verenigingen ondersteunde. Daar hebben wij dankbaar gebruik van gemaakt. De corona was nog maar net voorbij of daar was de energiecrisis. Ook dat was weer een onzekerheid van wat gaat dit betekenen voor de vereniging. Gelukkig hadden we als bestuur net besloten, in het kader van het verduurzamen, zonnepanelen te plaatsen boven op de kantine en het sponsorhome en wat later op de laagbouw. Dat heeft er voor gezorgd dat de energiekosten binnen de perken bleef.”

De landskampioen van 2005 belandde in een dip en degradeerde van de 2e naar de 4e divisie. Dat moet je pijn gedaan hebben?
“Sportief ging het met het 1e elftal helemaal mis. Na de onverwachte promotie naar de 2e divisie en twee afgebroken competities vanwege corona duikelden we naar de 4e divisie. Een van de oorzaken was de beperkte financiën voor het 1e elftal. Opmerkelijk is het dan dat er mensen zijn die het altijd beter weten en voor onrust zorgen. Er wordt naar het bestuur gekeken. Ik weet nog goed, ik stond op het balkon er liep iemand onder langs en die riep even naar boven ‘bedankt voorzitter’, alsof ik degene was die de bal niet in het doel had geschopt. Maar goed, dat weet je, dit kan gebeuren. Daar word ik ook niet koud of warm van. Wat mij wel prettig verraste was het enthousiasme en de grote opkomst bij het familieweekend van 2023. Na twee degradaties bleek toen dat de vereniging wel leefde en bracht een hoop positieve tijd terug. De verwachtingen voor het afgelopen seizoen waren echt niet hoog. Zelf verwachtte ik een plek in de middenmoot. Vanaf het begin van het seizoen ging het elftal ervoor en dat heeft uiteindelijk geleid tot een onverwacht kampioenschap en de terugkeer naar de 3e divisie. De pijn van de degradaties is voorbij.”

Een mooie afsluiting van je voorzitterschap?
“Het is natuurlijk altijd prettig om op zo’n mooi moment te stoppen. Een bloeiende vereniging, terug in de 3e divisie en schuldenvrij, wat wil je nog meer.”

Waarom stop je eigenlijk?
“Ik ben gelukkig nog goed van lijf en leden en alles in die bovenkamer zit nog netje op een rij voor zover ik weet. Maar ik vind ook wel dat een vereniging als ASWH, met rond de 1600 leden, een jongere voorzitter verdient. Iemand met nieuwe frisse ideeën. Dat kan zeker geen kwaad. Maar opvolgers liggen niet voor het oprapen. Na gesprekken met enkele mensen krijg je als afwijzend argument te horen dat gezin, werk de belemmeringen zijn om een voorzitterschap te ambiëren. Daarnaast moet je als voorzitter over bepaalde eigenschappen bezitten. Je moet diplomatiek zijn omdat het geen zin heeft om er met een gestrekt been in te gaan. Je moet ook in de presentatie naar de gemeente bijvoorbeeld wel weten waarover je praat. Je hebt dus als voorzitteer wel de nodige kennis en vaardigheden nodig.”

Hoe kijk je als bestuurder terug op 25 jaar ASWH?”
“Ik heb ontzettend veel leuke dingen meegemaakt met allerlei hoogtepunten. Het begon allemaal toen mijn zoons in het 2e en het 1e elftal uitkwamen. Dat is voor je als vader altijd erg leuk. En dan niet te vergeten het landskampioenschap, de nieuwbouw, ja echt teveel om op te noemen. Er gebeurden ook wel minder leuke dingen hoor. Wat mij zeker als nasmaak zal bijblijven is dat wij voor de KNVB beker in de Johan Cruyff Arena moesten aantreden tegen Ajax. Iedereen had vooraf instructies gekregen om niet met Feyenoord uitingen naar die wedstrijd te gaan. Maar wat gebeurde er, kort voor de wedstrijd stonden een paar spelers en een bestuurslid van ASWH op de middenstip met een Feyenoord sjaal een foto te nemen. Het stadion was nog bijna leeg, maar die handige ASWH’ers hadden die foto op social media gezet en dat bracht nogal wat teweeg. De ruiten van een supportersbus werden ingegooid en de ASWH parkeerplaats is later beklad met allerlei leuzen. Op die actie van deze ASWH’ers was ik bepaald niet trots.”

Wat heeft ASWH voor jou betekend?
“ASWH is na al die jaren mijn cluppie geworden. Toen ik voor het eerst bij de club kwam speelde ik nog bij Leonidas en dat was echt een gezelligheidsvereniging en ik heb daar ontzetten veel plezier gehad. Jarenlang heb ik daar in het 1e gevoetbald. Het was ook een club met clubliederen en dus vond ik het bij ASWH in het begin maar een beetje een dooie boel. Een clublied hoorde je niet en dat vond ik wel een beetje raar. Maar goed, na een tijdje leer je mensen kennen en dan veranderen je inzichten op een gegeven moment wel. Ik heb in al die jaren hier met ontzettend veel plezier rondgelopen. Dit wil niet zeggen dat dit vanaf 1 juli niet het geval zal zijn. Ik ben op verzoek al weer een paar maanden voorzitter van de stichting en ben ook nog steeds voorzitter van de supportersclub. Dus ja, ik blijf bepaald dingen nog met veel plezier doen. Zo ook bij uitwedstrijden om samen met jou en Marjan ASWH te blijven vertegenwoordigen.

Joost Penning wordt je opvolger?
“Daar ben ik erg blij mee. Ik ken Joost best wel goed en had hem al lang in het vizier. Hij zat echter nog volop in het arbeidsproces. Dit jaar stopt hij, eerder dan normaal, met werken. In een eerder gesprek had ik hem al gevraagd om voorzitter te worden en gezegd dat ik zou aanblijven tot het moment dat hij het over zou kunnen nemen. Ik denk dat ik aan Joost een goede opvolger heb. Hij kent de club, kent mensen binnen de vereniging heeft bestuurlijke ervaring waardoor hij een goede invulling kan geven aan het voorzitterschap.”

Heb je nog een boodschap mee te geven aan de leden?
“Mijn boodschap is blijft positief. Realiseer je dat er veel mensen zijn die als onbezoldigde vrijwilliger binnen de vereniging rondlopen, die velen uren in de vereniging steken. Behandel die mensen met respect en maak vooral veel plezier.”

Gerrit Scheurwater

Hier enkele mijlpalen in beeld van John als voozitter van ASWH.
Foto linksboven: Opening van het sponsorhome in 1998. Foto rechtsboven: Familiedag in 2005 het jaar van het landskampioenschap van het 1e elftal. 
Foto linksonder: Hier proosten John en Ron van der Neut op een van de vele kampioenschappen van het 2e elftal. Foto rechtsonder: Samen met oud-burgemeester Herman Jonker bij de opening van het clubgebouw in 2006.
Onderste foto: John is een trouw aanhanger van het 1e  elftal en miste tijdens zijn voorzitterschap vrijwel geen wedstrijd.